ഒരു തോണിയാത്ര

മഹാകവി വള്ളത്തോൾ 

തിരിക്കയായ്‌ സന്ധ്യ; വഴിക്കിടക്ക

വിരിച്ചു ഞാൻ കേറിയ തോണിതാനും

സ്ഫുരിക്കുമോളങ്ങൾ മുറിച്ചുകൊണ്ട-

സ്സരിത്തിലൂടെ ഗമനം തുടങ്ങി

അങ്ങോട്ടു മിങ്ങോട്ടുമിരുട്ടിലോരോ

കേവഞ്ചിയസ്സിന്ധുവിലെന്ന പോലെ,

അവ്യക്തമായിട്ടു കടന്നുപോയ്ക്കൊ-

ണ്ടിരുന്നു നാനാ നിനവെന്മനസ്സിൽ

നിറഞ്ഞിടട്ടേ തരണിവ്രജത്താൽ;

നിശ്ശൂന്യമാകട്ടെ നിജപ്രദേശം

രണ്ടും ഗണിക്കാതെ ഗമിച്ചു മുന്നോ-

ടുത്സംഗപോലാ നദി ശാന്തവൃത്ത്യാ

സന്നാഹിയായ്ക്കേറിയ കൂരിരുട്ടാൽ

മന്നാകെയാച്ഛാദിതമായ്ച്ചമഞ്ഞും

മിന്നമിനുങ്ങിൻ നിര സഞ്ചരിച്ചു.

തടങ്ങളിൽച്ചേർന്ന ചെടിപ്പടർപ്പിൽ-

ത്തഴച്ചുകാണായ്‌ തമസ്സമൂഹം

ആസന്നചന്ദ്രോദയഭീതിമൂൽ-

മാറ്റിൽപ്പതിപ്പാൻ മുതിരുന്നപോലെ

കുറച്ചുനേരം കഴിയേ പ്രസാദം

സ്ഫുരിച്ചിടും പൂർവ്വദിശാസരസ്സിൽ

നിറഞ്ഞ രാവിൻ ചളിയിങ്കൽനിന്നു

വിരിഞ്ഞ വെൺതണ്ടലരൊന്നുയർന്നു

കാന്തിത്തഴപ്പോടുമുദിച്ചുയർന്ന

പൂന്തിങ്കൾതൻ ബിംബനകൈതവത്താൽ

ഏന്തിത്തൂളുമ്പുന്ന നദീജലത്തിൽ

നീന്തിക്കളിച്ചു കളഹംസകങ്ങൾ

തെളിഞ്ഞെരിഞ്ഞൊരു മഹസ്സു തേഞ്ഞു-

മാഞ്ഞന്ധകാരത്തിൽ മറഞ്ഞ ലോകം

ക്രമേണ മുൻമേന്മയിലേകു കേറാൻ

സുശോഭനാവസ്ഥയിലെത്തി വീണ്ടും

വഞ്ചിക്കെഴും വന്‍ ചിറകായ പായ്മേ-

ലിയറ്റിടും മഞ്ജുളമർമ്മരത്താൽ

രാവിന്റെ വീർപ്പാം കുളിര്‍ മാരുതൻ വ-

ന്നെന്നോടു യാത്രാകുശലോക്തി ചൊല്ലി

ക്ഷണേന മാർഗ്ഗവ്യഥകൊണ്ടു കണ്ണും

ചിമ്മിക്കിടക്കും മമ നെറ്റിതന്മേൽ

സച്ചിൽസുഖം തൂകിന നിദ്ര വന്നു

ചുംബിച്ചിത,ൻപേറുമൊരമ്മപോലെ

ഉറക്കമാം കോഴി മദംഗചേഷ്ടാ-

കണങ്ങളെക്കൊത്തി വിഴുങ്ങി നിൽക്കെ

ആ നാവികന്മാരിരുപേരിലേകൻ

തൻ ചോദ്യമങ്ങോട്ടൊരു കല്ലെറിഞ്ഞു

ഞാനിത്ര വേഗത്തിലുറങ്ങുമെന്നീ-

ബലിഷ്ഠനാം വേട്ടുവനോർത്തിരിക്കാ;

ഇവന്നു രാമായണ വായനയ്ക്കെ-

ന്നനുജ്ഞ കിട്ടായ്കിലബദ്ധമെന്തോ?

സൽഗ്രന്ഥ്പാഠത്തെ മുടക്കിയേക്കാം

ഞാനെന്നിവന്നെങ്ങനെ ശങ്ക തോന്നി?

എഴുത്തു ശീലിച്ചതു തന്റെ ഗർവ്വാ-

യെണ്ണോളിയെന്നാമിതിനാന്തരാർത്ഥം!

ഈയൂഹമാമാവി ഘനീഭവിച്ചു

വെണ്ണീ ർ പൊഴിച്ചു മിഴി രണ്ടിലും മേ;

:ഹാ,നന്നു,യർന്നുള്ളവർ താഴ്‌ന്ന ജാതി-

ക്കാരിൽക്കടത്തും കരുണാകടാക്ഷം

അനർത്ഥഗർത്തങ്ങളാണ്ടുതന്നേ

കിടക്കണം പോലിവർ കീടതുല്യം

വേദേതിഹാസാദിവിഭൂതിയെല്ലാം

മേൽജ്ജാതിതൻ പൈതൃ കമാണു പോലും

വാഗ്ദേവിയെത്താനറിയാതെ തീണ്ടി-

പ്പോയെന്നിവൻ മാപ്പിനിരന്നിടുന്നു

ഭയാനകം ഹാ,. സ്മൃതിവാക്യഘോഷം-

ജാതിപ്പിശാചിൻ പ്രചുരാട്ടഹാസം

സൌഭ്രാത്രസസ്യത്തിനു ജന്മഭൂവീ-

സ്സൽക്ഷേത്ര, മേതോ കെടുനീരൊഴുക്കാൽ

പലേടവും പാഴ്മണൽ വന്നടിഞ്ഞി-

ട്ടി ത്രയ്ക്കു നിമ്നോന്നതമായിയല്ലോ!

ബ്രഹ്മർഷിമാർമുഖ്യനെ മുക്കുവത്തി-

പെറ്റൊരു പുണ്യക്ഷിതി മണ്ഡലത്തിൽ

അഹോ, മനുഷ്യന്നു മനുഷ്യനോടു

സാമീപ്യ സമ്പർക്കമധർമ്മമായി?

സ്വതന്ത്രരശ്മൽകുലപൂർവ്വരാർത്ത-

ത്രാണത്തിനായ്‌ ശസ്ത്രമെടുത്തു കൈയിൽ

പാഴുറ്റ കയ്യാൽപ്പരതന്ത്രർ നാമോ

പാവങ്ങൾ തൻ മൂർദ്ധനി കല്ലിടുന്നു

രമിച്ചു പണ്ടേവരിലേകയോഗ-

ഭാഗ്യത്തൊടും ഭാർഗ്ഗവരാജലക്ഷ്മി,

അപ്പൂർവ്വികന്മാരുടെ ചോര, നായ-

ന്മാരേ, ഭവാന്മാരിലൊരിറ്റുമില്ലേ?

'തമ്പ്രാ'നി-താണെങ്കലിവൻ പതിച്ച

സംബുദ്ധി! ഹേ സാധുമനുഷ്യ, നോക്കൂ;

ഈ നമ്മളെല്ലാമൊരു തമ്പുരാന്റെ

കീഴാളരാ,രാർക്കിഹ തമ്പുരാനാം?

നിന്റേതിലും മുന്തിയതായ്‌വരാമെ-

ന്നുടുപ്പി;-താർക്കും കടയിൽക്കിടയ്ക്കും;

എന്നാലൊരേനൂലുകൾകൊണ്ടു നെയ്ത-

തത്രേ, നമുക്കംബിക തന്ന വസ്ത്രം

ആർ പള്ളിയോടം കയറിക്കളിപ്പൂ

യുഷ്മാദൃശപ്രോഷ്മളബാഷ്പനീരിൽ

അദ്ധന്യർ നിങ്ങൾക്കിത തമ്പുരാന്മ-

രഹോ ജഗത്തിൻ മറിമായമുഗ്രം!"

മുതിർന്നു ഞാനാം പുഴുവെന്റെ നാട്ടിൽ-

സ്സാങ്കൽപ്പികസ്വർഗ്ഗപുരം ചമയ്ക്കേ,

ആവൃത്തമായ്‌ മുമ്പടി, വായനയ്ക്കെ-

ന്നനുജ്ഞ കാംക്ഷിക്കുമവന്റെ ചോദ്യം

'വായിച്ചുകൊൾകെ,ത്രയുമിഷ്ടമാണ-

തിങ്ങെ'ന്നു ഞാനുത്തരമോതിയാറെ

ഇരുണ്ട മണ്ണെണ്ണവീളക്കിനാരാ-

ലിരുന്നിതയാൾ തൊഴുകൈയ്യുമായി

പിന്നീടു തൻ പുസ്തകമൊന്നെടുത്തു

പൂർണ്ണാദരം വായനയും തൂടങ്ങി

ഇണങ്ങിനിൽക്കുൻ ശ്രുതിയില്ല, രാഗ-

മില്ല,ക്ഷരവ്യ ക്തിയുമേറെയില്ല

എന്നാലുമായാളുടെ ഗാനമന്റെ

കർണ്ണത്തിനാഹ്ലാദമനൽപ്പമേകി

തദീയകണ്ഠസ്വരമത്രമാത്രം

ഭക്തിസ്ഫുരന്മാധുരി പൂണ്ടിരുന്നു

കാവ്യം സുഗേയം കഥ രാഘവീയം

കർത്താവു തുഞ്ചത്തുളവായ ദിവ്യൻ

ചൊല്ലുന്നതോ ഭക്തിമയസ്വരത്തി-

ലാനന്ദലബ്ധിക്കിനിയെന്തു വേണം?

അവന്റെ പാട്ടാം മണിയൊച്ച രാവിൻ-

പ്രശാന്തനിശ്ശ്ബദ്തയെപ്പിളർക്കേ 

അതാസ്വദിക്കുന്നതിനെന്നവണ്ണം

സ്തംഭിച്ചു നിന്നൂ ഡിവി താരകങ്ങൾ!

നീളത്തിലഗ്ഗീതമവന്റെ കണ്ഠ-

നാളത്തിൽനിന്നങ്ങു വിനിർഗ്ഗളിക്കേ,

ഓളങ്ങളാകുന്ന കരങ്ങൾകൊണ്ടു

താളം പിടിച്ചു നദി മെല്ലെ മെല്ലെ

രാമാനുജപ്പൈങ്കിളി പാടിയോരു

രാമായണത്തിൻ മധുരപ്രവാഹാൽ

ആ വെണ്ണിലാവങ്ങോരു പാൽക്കുഴമ്പോ-

ടാമേളനം ചെയ്തതുപോലെയായി

ചൊൽക്കൊണ്ട തുഞ്ചങ്ങുരുവിന്റെ കാവ്യ-

രത്നത്തിൽനിന്നേന്തിയ കാന്തിയാലേ

അപ്പോട്ടമണ്ണെണ്ണവിളക്കു വിദ്യുൽ-

പ്രദീപമായെന്നുമെനിക്കു തോന്നീ

ഒരത്ഭുതത്തൂമണമാസ്ഥലത്തു

പരന്നുപാറീ കുളികാറ്റിലെങ്ങും

നിരന്തരം വന്നുപൊഴിഞ്ഞിതേതോ

മരന്ദമൊന്നെന്നുടെ വഞ്ചി തന്നിൽ

തൻചിത്രവർണ്ണാംഗമരീചിയാൽക്ക-

ണ്ണഞ്ചിപ്പൊരോമൽക്കിളിയേറെനേരം

കൊഞ്ചിക്കുളിച്ചു കളനിസ്‌വനത്തോ-

ടെൻ ചിത്തവല്ലിച്ചെറുച്ചില്ലതോറും!

ചുഴിഞ്ഞു വായിപ്പളവേന്നൊടർത്ഥം

ചോദിച്ചിരുന്നൂ ചിലദിക്കിലായാൾ

ഹാ കഷ്ട,മുൽക്കൃഷ്ടവിചാരണാമി-

ജിജ്ഞാസു വിജ്ഞാനവിദൂരസംസ്ഥൻ!

ഈമട്ടേത്ര വിലപ്പെടും മണികളു-

ണ്ടിങ്ങാകരംതോറു!-മാ-

ശ്രീമദ്വസ്തുചയത്തെ-യെന്തു പറയാം

വ്യാമോഹദുർവ്വൈഭവം-

പാഴുണ്ണിൻപൊടി പറ്റുമെന്നു കരുതി-

സ്പർശിക്കയേ ചെയ്‌വതി-

ല്ലോ, മൽസോദരമർദ്ദനക്കറപെടും

മേലാളിമാർത്തൻ കരം!